من به وزن کلمات
آرام
رفته رفتارش
خاطراتم از خطر خالی است
ترک عادت کرده ام تکرار یادش را
روزگار بی پر و بالی است...
+
نوشته شده در ۱۳۹۲/۱۱/۰۱ ساعت توسط مصطفا حسن زاده |
خانه
پست الکترونیک
آرشیو وبلاگ
عناوین نوشته ها
نوشتههای پیشین
بهمن ۱۳۹۲
آذر ۱۳۹۲
آبان ۱۳۹۲
مهر ۱۳۹۲
شهریور ۱۳۹۲
مرداد ۱۳۹۲
تیر ۱۳۹۲
خرداد ۱۳۹۲
اردیبهشت ۱۳۹۲
فروردین ۱۳۹۲
اسفند ۱۳۹۱
بهمن ۱۳۹۱
دی ۱۳۹۱
آذر ۱۳۹۱
آبان ۱۳۹۱
مهر ۱۳۹۱
شهریور ۱۳۹۱
مرداد ۱۳۹۱
تیر ۱۳۹۱
خرداد ۱۳۹۱
اردیبهشت ۱۳۹۱
فروردین ۱۳۹۱
اسفند ۱۳۹۰
بهمن ۱۳۹۰
دی ۱۳۹۰
آذر ۱۳۹۰
آبان ۱۳۹۰
مهر ۱۳۹۰
شهریور ۱۳۹۰
مرداد ۱۳۹۰
تیر ۱۳۹۰
خرداد ۱۳۹۰
اردیبهشت ۱۳۹۰
فروردین ۱۳۹۰
اسفند ۱۳۸۹
بهمن ۱۳۸۹
آرشيو
آرشیو موضوعی
شعر كوتاه
رباعی
پیوندها
اتاق:سَمت دیگر خودم!
غیرممکن:عباس حسین نژاد
ارغوان های ریخته:سیروس نوذری
در این شب:محمدصادق رحمانی
کتیبه:مرتضا دلاوری پاریزی
واران:جلیل صفربیگی
بايد سلام كرد:عليرضا فولادی
چای تلخ:پژمان الماسی نیا
BLOGFA.COM