پناه

 

خدا، خواب من بود
دیشب که چادر نمازت
                           پناه غم ام بود

فاصله ها

 

جغرافیای شهر من
                       شرح گسست است
ما نقطه ها در حسرت یک پاره خط ایم

خیر

 

آه من از آینه ی تو سر است
وارد این عشق نشو
                           بهتر است!

دخالت

پای در کفش آسمان کردم
    دیشبی را که سخت باریدم

گزینش

 

آدمش را می شناسد
                           عشق

مرد با مرد از زمین تا آسمان توفیر دارد
درد هم با درد...

حکمت!

 

شیشه ی باران به دست
رد شد از این خاک ِ خشک

خانه ی همسایه را
     حادثه سیل برد!

شکرانه

 

زیارت نامه می خوانند
روی بام گوهرشاد
کبوترهای آزاده

خاموش

 

چشم هایش را بست
       و جهان ظلمت شد

معراج

 

پرنده از سر گلدسته
- تا اذان گفتند -
به آسمان برخاست

ماه بازی

 

پنجره را بسته ام
ماه سرک می کشد...

تا

 

من شمال نقشه ام،تو در جنوب

نقشه را
کاش دستی از میانه تا کند

با...د!

 

باد در خانقه باغچه شد
 اطلسی ها به سماع افتادند